Monday, May 21, 2007

नळ

नळावरच्या लायनीत काल जावच लागलं
पुरषासारखा पुरुष असुन
त्या बायांच्या राज्यात आंग चोरुन उभ रहावच लागलं

वहीनी आमची चवथ्यांदा पोटुशी ऱ्हाली
तीचं करुन करुन माय कमरत वाकली

आज मग बाबुला उदबत्या विकयला धाडलं
आन माझ नशीब ह्या नळावरच आडलं

इतक्यात ती समोरुन आली...
मला थितं उभं पाहुन डोळ्यातुन हासली

तिचा लंबर आज माझ्या मागंच लागला होता
आन हा आजुबाजुचा ग्वोंगाट मला मुजिक वाटु लागला होता..

सावत्याच्या म्हातारीच आन शेजारच्या काकींच चांगलच जुंपलं होत...
हितं मात्र माझ आन तीचं एवाना बरोब्बर जुळल होतं...

पयल्यांदाच हा नळ मला गंगे सारखा वाटला होता..
काठावरचा चाळीचा शीन स्वर्गावानी नटला होता..

हा हा म्हणता दोन तास दोन मिनीटात उडाले
शेवटी माझ्याशी बोलण्यासाठी तिने ओठ उघडले..

"नंबर तुझा आहे.. पण मला भरु देशील का पाणी?"
निसत्या आवाजानचं माझ्या मनात नचु लागली गाणी..

येड्यासारखा मग मी नुसताच लाजलो
हसत हसत तिच्या मागे उभ ऱ्हायलो

घागर भरुन होताच घरी लागली जाउ
च्यायला जाता जाता म्हणली..."धन्यवाद भाऊ !!! "

Labels:

1 Comments:

Blogger silentword said...

bhannaaaaat bhaauuu!!! :D :D :D mast ahe :D :P hilarius :D te tu tags lihitos... kahi kahi thikaani marathi neet nahi alay.... but BHA PO :D :P sahi ahe poem... keep it up dude :)

11:12 PM  

Post a Comment

<< Home